19JUL2018

Verliezen we de taalstrijd?

In Nederland hebben we lang schamper gedaan over de Belgen. Terwijl het lachen in onze vuistjes verstomde, veroverden de Rode Duivels terrein op een WK waar wij niet eens aan meededen. Moeten we op meer gebieden erkennen dat Belgen beter zijn? Schrijven ze ook beter?

De Belgen mogen nog steeds verwikkeld zijn in hun eigen taalstrijd, ondertussen lijken ze die tussen Vlaanderen en Nederland te winnen. Jaar na jaar versloegen Vlamingen ons op eigen grond tijdens het Nationaal Dictee. Waar de voertaal op Nederlandse universiteiten in toenemende mate Engels wordt, bewaken onze zuiderburen met het wetboek in de hand dat het aantal Engelstalige opleidingen beperkt blijft. Griet Op de Beeck, Dimitri Verhulst en Herman Brusselmans liggen prominent op de middentafels van onze boekhandels.

Er is iets aan de hand. Ik voelde het toen ik deze zomer zuidwaarts reed: de Vlaamse snelwegen worden beter en links en rechts halen de witte kentekenplaten met de rode opdruk ons in. Is de Vlaming uit onze flauwe Hollandse moppen ontsnapt en wast hij ons nu de oren? Misschien toch niet. Voetballers zijn bepaald geen taalvirtuozen, wie goed kan spellen is niet meteen een goede schrijver, het taalonderwijs in Nederland is nog altijd beter en onze auteurs laten de Vlaamse achter zich in de boekverkoop. Daarbij, niemand kan natuurlijk echt antwoord geven op de vraag of Nederlanders of Vlamingen beter schrijven. Eigenlijk is er op die vraag maar één goed antwoord: Elsschot.

Iedereen die zijn brood verdient met onze gemeenschappelijke taal, is op z’n minst een beetje schatplichtig aan de correspondent, copywriter, dichter en schrijver Willem Elsschot. Hij was een Vlaming en schreef over kaas: dat maakt hem een beetje van ons allebei. Aan welke kant van de grens onze wieg ook stond, we kunnen als we schrijven niet anders dan ploeteren in zijn schaduw. Waarbij soms rood en soms oranje een beetje uitsteekt boven het maaiveld van onze vlakke landen onder onze lage luchten.

Ons rest vooral weemoedigheid die niemand kan verklaren en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

Dit artikel verscheen als gastblog op de site van mijn Vlaamse vakbroeders Schrijf.be



Deel deze blog!

E-mail Facebook Twitter LinkedIn Google Plus